Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Το πάθος για τη λευτεριά είναι μεγαλύτερο από όλα τα κελιά

Το πάθος για τη λευτεριά είναι μεγαλύτερο από όλα τα κελιά

ΘΥΡΑ 9 - Αλληλεγγύη στους προοδευτικούς πολιτικούς κρατούμενους

Ως συνειδητοποιημένοι οπαδοί δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας προς όλους του προοδευτικούς αγωνιστές που φυλακίστηκαν για την πάλη τους για ένα καλύτερο κόσμο. Απαιτούμε την απελευθέρωσή τους αλλά και το κλείσιμο φασιστικών κολαστηρίων των κυρίαρχων δυνάμεων που ενισχύθηκαν στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής ημέρας δράσης του αντιφασιστικού δικτύου ALERTA για τους πολιτικούς κρατούμενους και τους τρομονόμους, αναρτούμε αντίστοιχα πανό στο παιχνίδι της 25ης αγωνιστικής.


Στεκόμαστε στο πλευρό των μαρτυρικών «ενοίκων» των τουρκικών «Λευκών Κελιών», στους κρατούμενους του ιρανικού και ισραηλινού καθεστώτος, της χούντας της Μιανμάρ, της αντιδραστικής Κολομβίας, της Ονδούρας του «νομιμοποιημένου» πραξικοπήματος, των φασιστικών αρχών της Βαλτικής, των «πολιτισμένων» κελιών της Δύσης.

Στεκόμαστε στο πλευρό των 5 Κουβανών ηρώων που άδικα κρατούνται στις φυλακές των ΗΠΑ εδώ και χρόνια απλά γιατί ξεσκέπασαν τα άνομα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στο Νησί της Επανάστασης. Την ίδια ώρα που ο εγκληματίας Καρίλες και ο κάθε μισθοφόρος της Ουάσινγκτον είναι αποδέχτης της «φιλοξενίας» των αφεντικών του, των ΗΠΑ. Την ίδια ώρα που υποκριτικά ξελαρυγγίζεται η Δύση για το θάνατο κρατούμενου στην Κούβα μετά από απεργία πείνας και παρά τις προσπάθειες των γιατρών να σωθεί. Ορθά τους είπε ο σύντροφος Ραούλ Κάστρο ότι όντως υπάρχει βασανισμός στην Κούβα πολιτικών κρατουμένων «αλλά όχι στην ελεγχόμενη από την κυβέρνηση επικράτεια». Ορθώς τους προέτρεψε να στρέψουν το βλέμμα τους στο Γκουαντάναμο... Δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους 5: Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Αντόνιο Γκερέρο, Φερνάντο Γκονζάλες και Ρενέ Γκονζάλες.

Στεκόμαστε στο πλευρό του αφροαμερικανού Μουμία Αμπού Τζαμάλ που είναι φυλακισμένος στις ΗΠΑ από το 1981. Για χρόνια το αίτημα απελευθέρωσής του από τις φυλακές των ΗΠΑ, απασχολεί το παγκόσμιο δημοκρατικό και προοδευτικό κίνημα. Την ίδια ώρα για χρόνια η ζωή του εν λόγω προοδευτικού δημοσιογράφου, «κρέμμεται από μια κλωστή» εν αναμονή της οριστικής απόφασης για την εκτέλεση της θανατικής ποινής, προϊόν της στημένης δίκης του... Κάποιοι στην μητρόπολη του καπιταλισμού επιθυμούν διακαώς την εκτέλεση του Τζαμάλ για «παραδειγματισμό» στην πορεία της εκτέλεσης του ζεύγους κομμουνιστών, τους Ρόζενμπεργκ το 1953. Και τι καλύτερος «παραδειγματισμός» για το αμερικανικό σύστημα από το να σιγάσουν μια «φωνή των μη εχόντων φωνή». Μιας φωνής που ακόμα και από τη φυλακή κάλεσε τους Αμερικανούς να αναρωτηθούν πως είναι δυνατόν να κρατούν τους 5 Κουβανούς στη φυλακή: «Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος που διατείνεται ότι καταπολεμά την τρομοκρατi
α να διώκει ανθρώπους που αγωνίζονται για την αποτροπή της ειδικά τη στιγμή που επισήμως οι ίδιες οι ΗΠΑ, έχουν παραδεχτεί επισήμως την άμεση ανάμειξή τους σε 11 απόπειρες δολοφονίας κατά του Φιντέλ Κάστρο»!

Στεκόμαστε στο πλευρό των χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων στο Ισραήλ, Παλαιστίνιων και Ισραηλινών. Στεκόμαστε στο πλευρό των κρατουμένων των φυλακών των αραβικών συμμάχων των ΗΠΑ.

Λέμε όχι στα κελιά τους, όχι στους τρομονόμους του θαΝΑΤΟυ. Τις κάμερες που θέλουν να κάνουν την καθημερινή μας ζωή και κυρίως τους αγώνες των λαϊκών κινημάτων, τη δική τους ταινία δράσης. Ταινία δράσης που προτιμά να προβάλλει τους λίγους που αμαυρώνουν τους αγώνες παρά τις χιλιάδες και τα εκατομμύρια που βρίσκονται στους δρόμους αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο, για ένα κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης, τον σοσιαλισμό.

Ο φασισμός, όπως παλιά έτσι και σήμερα, είτε φορώντας πηλήκια με σβάστικες, είτε βαπτιζόμενος «αντιτρομοκρατική σταυροφορία», εξακολουθεί να σκοτώνει εκείνους που διεκδικούν έναν κόσμο ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Φυσικά και πολεμούν τους εξτρεμιστές του θρησκευτικού φανατισμού που άλλοτε ανάθρεψαν ενάντια στα λαϊκά κινήματα και τις σοσιαλιστικές χώρες (δίνοντας ο ένας στον άλλο «τροφή» ύπαρξης), αλλά στο στόχαστρό τους παραμένουν κυρίως οι λαοί και τα προοδευτικά κινήματα. Εξού και οι «τρομονόμοι» τους με τα φακελώματα και τα κολαστήρια τύπου Γκουαντάναμο και Αμπου Γκράιμπ. Οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν για τη μεταφορά υπόπτων, η στέρηση της ελευθερίας τους έξω από κάθε νομικά ορθή διαδικασία (με μόνη την υποψία της εμπλοκής σε τρομοκρατική δράση), η διαρκής παραβίασης των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων (όπως αυτά προβλέπονται από διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις) θίγουν όλους, και διασύρουν κάθε έννοια κράτους δικαίου. Το έγκλημα του Γκουαντάναμο, αποτελεί συνέχεια των παραβιάσεων της διεθνούς νομιμότητας ως αποτέλεσμα της αντιδραστικής πολιτικής που ανέπτυξαν οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους στα πλαίσια του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Αλλά οι ισχυροί πρέπει να γνωρίζουν ότι όσο υπάρχει η καπιταλιστική βαρβαρότητα και καταπίεση θα υπάρχει και αντίσταση. Το γνωρίζουν πολύ καλά για αυτό και λαμβάνουν «όλα τα αναγκαία» αντιλαϊκά μέτρα με κερασάκι στην τούρτα την αντικομμουνιστική υστερία για ευνόητους λόγους.

Η μνήμη φωνάζει. Είναι το αίμα των χιλιάδων αγωνιστών του κομμουνιστικού κινήματος, της ειρήνης, του εργατικού και φιλειρηνικού κινήματος, του προοδευτικού κόσμου γενικότερα που σάπισαν στα κελιά των ιμπεριαλιστών και των κεφαλαιοκρατών. Που έχασαν τη ζωή τους στα κελιά τους είτε από βασανιστήρια είτε από εκτελέσεις. Είναι οι σύντροφοί μας των ελληνικών ξερονήσων, των ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσεων, των κολαστηρίων του Φράνκο και του Πινοσέτ και όλων των αμερικανοκίνητων δικτατοριών, των τουρκικών μπουντρουμιών, των μυστικών φυλακών της CIA, των Γκουντάναμο όλου του κόσμου γενικότερα... Κολαστήρια που καμία διαφορά δεν έχουν επί της ουσίας από τα «μοντέρνα» κελιά των δυτικών χωρών που υποκριτικά θυμούνται μόνο ότι τους συμφέρει. Κελιά όπως αυτά στις ΗΠΑ που δέχονταν κατά εκατοντάδες τα θύματα του μακαρθισμού. Οσα κελιά κι αν χτίσουν για να υποτάξουν την λαϊκή πάλη γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κάμψουν το ηθικό των αγωνιστών της προόδου. Γιατί τα «πιστεύω» τους σε ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ατσάλωναν και ατσαλώνουν τους λαϊκούς πολιτικούς κρατουμένους. Γιατί ουτέ στα ξερονήσια, ουτέ στις φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές!

14 Μαρτίου 2010

http://www.gate9.com.cy/home/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου